“Цэг таслал хоёрын дундах хоосон зайд амьдарнам.”
"Тэгээд л би ямагт инээж, дээшээ ширтэж,<br/>Тэндээс чи гараа сунгаж, намайг татаадл авах өдрийг,<br/>Тэсгэлгүй ихээр хүлээж, хүлээн хүлээхдээ,<br/>Тэнгэр болоод газрын хооронд,<br/>Тэгийн төдий ч зай үгүй дээ гэж боддог.<br/>Би итгэдэг, энэ орчлонд,<br/>Бидэнд зориулаагүй ямар ч зүйл үгүй гэдэгт..."<br/>(Хуудас 11)<br/><br/>"Нэг л зун чи цонхоо нээж,<br/>Нэг л өвөл би хонхыг татаж,<br/>Энэ зузаан ханыг нэвтэлж чадна аа.<br/>Хэн хэн маань гэвч бие биенээ танихгүй."<br/>(Хуудас 31)<br/><br/>"Тунарсан ийм нэг гуниг илтэд намайг эзэмдээд,<br/>Манарсан цагаан үүлсийн дунд би хөвөөд л, хөвөөд л байдаг.<br/>Жижигхэн тэр бүрэнхийгээс хагацаж эхлэх үест л,<br/>Жир цаг хугацаа эхэлж, цас бороо зогсчихдог."<br/>(Хуудас 33)
Эдгэрэл*-д зориулав: <br/><br/>Өчигдөрийн бороо шиг их усан нулимс надад байсанд биш<br/><br/>Өөрт чинь жаргал хүссэн харц гэнэн байсан болохоор<br/><br/>Өтгөн манан адил надаар дүүрэн чи л байсан учир<br/><br/>Өрөөнд минь тэнүүчлэх сүнс чинь сохор байсан болохоор<br/><br/>Өөдөөс минь харан зогсох цогцост ирээдүй үгүй учир<br/><br/>Амьдрах хэрэгтэй шүү чи<br/><br/>Гуниг бүхнийг чинь насаараа тээх болохоор<br/><br/>Гэрэлтэй бүхэнтэй ойр яваарай өчигдөр минь <br/><br/>Д.Л
...Агаарт хөлөө тавиад л би амьдралыг олно. <br/>Амжиж жигүүрээ дэлгэвэл аавыгаа илүү ойлгоно.
Чиний тохуурхлыг цаг хугацаа ч<br/>Чинээнд нь тултал эдгээж чадахгүй <br/><br/>Илбэе гэтэл хацар чинь үгүй, нулимсанд чинь дэмий норж<br/>Эрье гэхнээ зүг чинь үгүй, нуугдаж тоглохоос залхаж<br/>Хөтлөе гэхнээ гар чинь үгүй, атгалт чинь улам чангарч<br/>Хүн зоны дунд нэг ийм хүн, тохуурал чинь улам гаарч..... <br/><br/>Чиний тохуурхлыг цаг хугацаа ч<br/>Чинээнд нь тултал эдгээж чадсангүй